Darmverklevingen ook wel adhesie genoemd zijn stugge strengen of vliezen van bindweefsel. Deze bevinden zich als een soort littekenweefsel tussen de darmlussen. Deze strengen of vliezen komen ook tussen de organen en bekken-, buik- en borstwand voor.
Om je voeding goed te kunnen verteren is het van belang dat de darmen vrij kunnen bewegen. Zodra er stugge strengen van bindweefsel tussen zitten kun je je voorstellen dat deze bewegelijkheid beperkt wordt. De verkleving kan zelfs de darm doen vernauwen wat de doorstroom van de voedselbrij bemoeilijkt. Uiteindelijk zou het de opname van voedsel kunnen verminderen en symptomen geven zoals een onregelmatige stoelgang, opgezette buik, misselijk, verstoppingen, diarree, winderigheid, buikpijn, rugpijn, nekklachten, etc. In zeer ernstige gevallen kan er zelfs een complete darmafsluiting ontstaan door verklevingen.
Naast verklevingen in de darmen kunnen er ook verklevingen ontstaan in andere organen zoals bij de baarmoeder en eierstokken.
Waarom ontstaan deze darmverklevingen?
Verklevingen worden gevormd wanneer het lichaam zich probeert te herstellen. Deze normale reactie en dus verklevingen kunnen ontstaan door:
- Operatie zoals blindedarmoperatie en baarmoederoperatie.
- Darminfectie.
- Ontstekingen zoals een buikvliesontsteking.
- Trauma, bijvoorbeeld door een val met uw buik op uw fietsstuur.
- Bestraling van tumoren in uw buikgebied, bijvoorbeeld bij baarmoederhalskanker.
Als een orgaan een reparatie ondergaat en in contact komt met een ander deel van zichzelf, of met een ander orgaan, kan ertussen littekenweefsel ontstaan en de twee oppervlakken met elkaar verbinden.
Deze verbinding veroorzaakt een verminderde beweeglijkheid van het orgaan. Door het bewegingsverlies van het orgaan vermindert ook de doorbloeding en de beweging van de aangrenzende spieren en gewrichten. Daarom kunt u pijn ervaren in spieren en gewrichten, terwijl de oorzaak in de verkleving van het orgaan ligt.
Kan jij darmverklevingen hebben?
Vrijwel iedereen ontwikkelt intern littekenweefsel gedurende zijn of haar leven. Adhesies kunnen overal in het lichaam vormen als de eerste stap in het helingsproces na een infectie, ontsteking, operatie of trauma.
De meeste adhesies worden niet ontdekt bij reguliere onderzoeken met röntgenstraling, MRI-scan of CT-scans. De enige manier om de adhesies definitief te diagnosticeren is door een kijkoperatie. Echter het probleem is dat bijna alle operaties weer meer adhesies vormen. Zo vereist de aanpak dat we de ziektegeschiedenis van een persoon onderzoeken om te bepalen of adhesies de pijn of dysfunctie veroorzaken.
Door mobilisatie (beweging) van de darmen kunnen verklevingen verlicht of voorkomen worden.
In een wetenschappelijk onderzoek naar de preventie van buikverklevingen werd de invloed van buik mobilisatie (massage) onderzocht (Bove et al., 2012) . Het onderzoek werd uitgevoerd op ratten. In het onderzoek bleek dat de mobilisatie van de buik werkzaam is ter preventie en opheffen van postoperatieve darmverklevingen. Een preventieve groep werd dagelijks gedurende een week behandeld vanaf de eerste dag na de operatie. De lysisgroep werd eenmaal behandeld 7 dagen na de operatie. Palpatoir onderzoek bestond uit het evalueren van de mobiliteit van de buikwand, caecum (eerste deel dikke darm) en dunne darm. Behandeling vond plaats wanneer de mobiliteit verminderd leek en bestond uit het met beleid manueel op rek brengen van deze structuren met als doel de mobiliteit ervan te verbeteren. Na zorgvuldige abdominale incisie werden er foto’s gemaakt van de adhesies. Deze foto’s, inclusief die van een controlegroep, werden beoordeeld door ‘geblindeerde’ onderzoekers.
De resultaten uit dit onderzoek was dat de ernst van de adhesie en het aantal adhesies significant lager waren in de preventieve groep in vergelijking met andere groepen. In de Lysis- en Preventieve groepen waren er duidelijke tekenen van verstoorde adhesies. De onderzoekers concludeerde dat de observaties ondersteunen dat viscerale mobilisatie een rol kan spelen bij het voorkomen en behandelen van post-operatieve verklevingen.
Hoe kan een osteopaat hulp bieden?
De darmverklevingen kunnen ter grondslag liggen van bijvoorbeeld verteringsproblemen, buikpijn maar ook een verminderde vruchtbaarheid. Door de nauwe verbindingen met spieren en gewrichten kunnen er rugpijn en nekklachten ontstaan. Bewegingsverlies van de organen beperkt de beweging van de spieren. U kunt zich nu voorstellen dat darmverkleving in de dunne darmen lage rugpijn kan veroorzaken.
De osteopaat kan de beweging en glijvlakken van de organen onderzoeken. Hij onderzoekt of de organen ten opzichte van elkaar goed kunnen bewegen, maar ook of de organen ten opzichte van de bekken-, buik en borstwand kunnen bewegen. Dit voorkomt onevenwicht en belasting in de spieren die hier aanhechten. Wanneer de osteopaat bewegingsverlies opmerkt zal hij deze behandelen door zachte rek technieken uit te voeren. Zo heeft hij invloed op de ophangsystemen en glijvlakken van de organen en zal de doorbloeding en de beweging verbeteren.
Heeft u naar aanleiding van dit artikel vragen of wilt u een afspraak maken? Stuur mij gerust een mail met je vraag naar kai@zonneveldosteopathie.nl of maak direct online een afspraak .
